رفتار، کردار و گفتار فاطمه زهرا (س)از جمله منابع و ذخائری است که امت اسلامی در هر فرصتی میتواند از آن بهره مند شود. سیره اطمینان بخش او مورد تأیید بقیه الله الاعظم (عج) و دیگر پیشوایان معصوم (ع) قرار گرفته است.
امام عصر(عج) میفرماید:  
وفي ابنة رسول الله (ص) لي اسوة حسنة (1)؛ فاطمه اطهر دختر پیامبر (ص) الگو و اسوه ای است که که ما بدان اقتدا میکنیم و آن را سر لوحه کارهای خویش قرار میدهیم …

توجه کوتاه به منزل کوچک و زندگی پرفراز و نشیب او، راه سعادت را نشان میدهد و انسان مضطرب و دردمند را از گرفتاریها می رهاند. اینک شما و خانه چند منظوره فاطمه (س)، خانه ای که آیات 37-36 سوره نور درباره آن نازل گردید:

فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الآْصالِ (*) رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الأَْبْصارُ.
در خانه هایی که خدا رخصت داده است که گرامی داشته و نامش در آن جا یادشود ، هر بامداد و شامگاه تسبیح او گویند. مردانی که هیچ تجارت و خرید و فروش آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و پرداختن زکات باز نمیدارد و از روزی که در آن دلها و دیده ها دگرگون میشود، ترسانند.

چند منظوره بودن خانه فاطمه (س)

1. مدرسه ای برای آموزش فرزندان و تربیت آنان و تربیت خانم هایی همچون فضه خادمه وام ایمن و…
2. محل پرسش و پاسخ و رفع شبهات اعتقادی برای زنان مدینه منوره
3. معبدی برای عبادت و محرابی برای نیایش با خداوند (كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً …)(آل عمران:37)
4. میهمانخانه برای مستمندان و خویشاوندان و دوستداران (وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً )(انسان:8)
5. خانه ای برای کار و تلاش و تأمین نیازمندیهای خانوادگی مانند آسیاب گندم و جو و بافندگی قطعات پارچه مورد نیاز و …
6. سنگر به تمام معنا برای مبارزه با دشمنان و منافقین و محل اجتماع انقلابیون (شهید سنگر: محسن مسقط ؛ اسیرسنگر: علی بن ابی طالب(علیه السلام) ؛ مجروح: خود فاطمه(س) ؛ ابزارجنگی: غلاف شمشیر ؛ دشمن: سردمداران غاصب حکومت اسلامی و منافقان و مزدوران چکمه پوش)
7. محل شفاعت ؛ بوصیری، شاعر حنفی اهل سنت می گوید:(2)
هوالحبیب الذی ترجی شفاعته / لکل هول من الاهوال مقتحم
8.عرش الهی…و محل نزول آیات 7-36 سوره نور.

انّ سقف بیت فاطمه (س) عرش ربّ العالمین

 عن ابی جعفر الطوسی .. عن السکونی قال سمعت ابا جعفر (ع) یقول:
بيت علي و فاطمة من حجرة رسول الله صلوات الله عليهم و سقف بيتهم عرش رب العالمين و في قعر بيوتهم فرجة مكشوطة إلى العرش معراج الوحي و الملائكة تنزل عليهم بالوحي صباحا و مساء و في كل ساعة و طرفة عين و الملائكة لا ينقطع فوجهم فوج ينزل و فوج يصعد.
و إن الله تبارك و تعالى كشط لإبراهيم (ع) عن السماوات حتى أبصر العرش و زاد الله في قوة ناظرة.
و إن الله زاد في قوة ناظرة محمد و علي و فاطمة و الحسن و الحسين صلوات الله عليهم و كانوا يبصرون العرش و لا يجدون لبيوتهم سقفا غير العرش فبيوتهم مسقفة بعرش الرحمن و معارج معراج الملائكة و الروح فوج بعد فوج لا انقطاع لهم.
و ما من بيت من بيوت الأئمة منا إلا و فيه معراج الملائكة لقول الله تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ.
قال قلت من كل أمر؟ قال بكل أمر. قلت هذا التنزيل. قال نعم.(3)

امام صادق (ع)فرمود: خانه علی(ع) و فاطمه(س) از منازل متعلق به پیامبر خدا(ص) بود و سقف خانه آنان عرش پروردگار جهانیان است و در کف آن روزنه ی پوشیده ای به سوی عرش الهی است که محل عروج پیامبر جهت وحی بوده است. فرشتگان بر آنان هر صبح و شام و هر ساعت و لحظه فرود آمدند. گروهی در حالت فرود و گروهی در حال صعود بودند.
همانا خداوند برای ابراهیم پیامبر روزنه ای به سوی آسمانها باز کرد تا عرش را ببیند و چشمش را دید قوی عنایت فرمود، و همانا خداوند در چشم محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین آن نور را عنایت کرد. آنان عرش الهی را می دیدند و برای خانه هایشان غیر از عرش سقفی نبود، و عروج فرشتگان و جبرئیل به صورت مرتب و منظم انجام می گرفت.
سپس فرمود: هیچ یک از خانه های پیشوایان معصوم ما نیست مگر اینکه در آن فرشتگان تردد می نمایند زیرا خداوند فرمود: تنزّل الملائکه والروح.
راوی پرسید: محل فرود همه کارها است؟ امام صادق فرمود: همه امور آنجا تحقق می یابد. سپس پرسید: آیا این تفسیر تنزیل و ساده قرآن است. امام صادق فرمود: این معنا و مفهوم تنزیل قرآن است.

پی نوشتها:
(1) غیبة الطوسی، ص285.
(2) مخ العبادة، ص 375.
(3) بحارالانوار، ج 25، ص 97 ، ح71 ؛ فاطمه الزهراء بهجه قلب المصطفی ،ج 1، ص 36؛ الکوثر فی أحوال فاطمه بنت النبی، سید  محمد باقر موسوی،  ج1 ،  ص 495 ، ب 11  ؛ تأویل الایات، سید شرف  الدین  استر آبادی ، ص792.