در چهلمین روز شهادت سالار شهیدان و دیگر شاهدان به خون خفته کربلای حسینی، دو فقیه و مفسّر بزرگ (یکی دست‌پرورده رسول خدا – ص –  و دیگری تربیت‌یافته امیرمؤمنان علی بن ابی طالب –ع-) به زیارت ثارالله و انصار الحسین نائل آمدند که زیارت «اربعین» به نام آنان ثبت و ضبط گردید.
جابر بن عبدالله انصاری، صحابی معروف و عطیة بن سعد بن جناده، تابعی مشهور یکی از مدینه منوّره و دیگری از کوفه به راه افتادند تا با زیارت خویش، ایمان، شجاعت، ایثار و شهادت حسین و یارانش را برای همیشه در خاطره‌ها زنده کنند. این توفیق، نصیب این دو و جمعی دیگر از طائفه بنی‌هاشم شد.
آن دو در فرات غسل زیارت کردند. عطیه که نزدیک پنجاه سال کوچک‌تر از جابر بود، دست او را گرفت و به طرف مقتل و مضجع سبط اکبر رسول خدا – ص- هدایت کرد. او به مولایش «حسین بن علی» امام شهیدیان سلام کرد و بر مظلومیت او و یارانش اشک ریخت. چون خود را به قبر شریف رساند بیهوش شد، سپس فریاد برآورد: «یا حسین» «یا حسین» «یا حسین».
بعد هم گفت: «حبیبٌ لایُجیبُ حَبیبَه» ؛ آیا دوست جواب دوستش را نمی‌دهد؟
آنگاه خود پاسخ داد: «کجا پاسخ خواهد داد، کسی که بین سر و گردن او جدایی افتاده و سرش را از بدنش جدا کرده‌اند.»
زیارت کوتاه جابر بن عبدالله
«أشهد أنك ابن النبيين و ابن سيد المؤمنين و ابن حليف التقوى و سليل الهدى و خامس أصحاب الكساء و ابن سيد النقباء و ابن فاطمة سيدة النساء…»
سپس بسوی مزار دیگر شهیدان نگاهی کرد و چنین گفت: «السلام عليكم أيها الأرواح التي حلت بفناء قبر الحسين و أناخت برحله أشهد أنكم أقمتم الصلاة و آتيتم الزكاة و أمرتم بالمعروف و نهيتم عن المنكر و جاهدتم الملحدين و عبدتم الله حتى أتاكم اليقين…»(1)
عمل ایثارگرانه جابر و عطیّه – در عصر خفقان و وحشت و فشار هیئت حاکمه بر باقیمانده از موالیان  اهل‌بیت (ع) – سنّتی الهی گشت، به طوری که امام باقر (ع) و دیگر معصومان بدان مشروعیت بخشیدند و آن را از نشانه‌های برجسته شیعه و پیروان ائمه اهل‌بیت (علیهم السلام) معرفی کردند. امام عسکری (ع) فرمود:
« عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ إحدی و خَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ فِي الْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ»  ؛
نشانه‌های شیعه جهت انسجام و ساماندهی پنج علامت است: پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه‌روز (17 رکعت واجب و 34 رکعت نافله)، زیارت اربعین (حسین و دیگر شهدای کربلا)، انگشتر در دست راست داشتن، مالیدن پیشانی بر خاک بعد از اتمام نماز (سجده شکر) و بلند گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در نمازها.(2)
امروز احیای سنت زیارت اربعین، بیش از دو میلیون زائر عاشق و دلباخته‌ی مرام حسینی را به خود جذب‌ می‌کند و چشم هزاران نظامی مزدور بیگانه و ملحدان و دشمنان اسلام را کور می‌نماید.
اجرشان با محبوب‌ترین فرد عرشی و فرشی خدا یعنی سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع).
پی نوشتها:
(1) بحارالانوار، ج98، ص195.
(2) الاقبال، سید بن طاووس، ص589 ؛ عوالی اللآلی، ابن ابی جمهور احسائی، ج4، ص37.