پس از اتمام اعمال عبادی سیاسی حج امسال به سوی شهر پیامبر، شهر تکمیل دین الهی حرکت کردیم. در میان راه حدود 110 کیلومتر مانده به مدینه منوره به شهر آیات الهی و در بردارنده نصرت‏های مادی و معنویش یعنی منطقه بدر کبری وارد شدیم.

در این منطقه رسول گرامی اسلام(ص) و یارانش در سال اول هجرت راه را بر مشرکان تا دندان مسلح که قصد هجوم به مدینه منوره را داشتند گرفتند. در آن روز نیروهای مشرکین سه برابر نیروهای مسلمان از جهت نیروی انسانی، ابزار و ادوات جنگی بودند.

در شهر بدر، مقبره شریف 14 تن از بزرگترین صحابه گرانقدر رسول خدا(ص) همانند خورشید نورافشانی کرده و مضاجع آنان هنوز فضا را معطر میکند زیرا آن مجاهدان مطیع و پاکباخته کامل در راه خدا زنده اند، کسانی که در رکاب پیامبر(ص) همه هستیشان را با خدا معامله کردند و مصداق بارز «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (آل عمران: 169)» گردیدند.

در شهر بدر در کنار چاه‏های معروف آن و در دامنه کوه‏های رملی این منطقه مسجد زیبایی به مساحت 1200 متر مربع جلوه فوق العاده ای دارد. نامش «العریش» میباشد، عرشه و جایگاهی که رسول خدا(ص)، جهت تشجیع مردم خطبه جهادیه خواند و آنان را به مبارزه علیه مشرکان ترغیب نمود. بدر از موفق‏ترین و پیروزمندانه ترین غزوه‏ های صدر اسلام است. این غزوه صحنه قهرمانی اولین ایثارگران مخلص فداکار است که به چیزی غیر از نصرت الهی نمی‏ اندیشیدند. آنان اثبات کردند چنانچه مردمی خدا را یاری کنند و از دین و آیین پیامبرش دفاع نمایند حمایت‏های صد در صد خداوند را بدنبال خواهد داشت.

در این سرزمین مقدس آیات ذیل نازل گردید:

وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُون ؛ و همانا خداوند شما را در جنگ بدر یاری نمود در حالی که شما از جهت افراد و تجهیزات اندک بودید و به چشم دشمن ناچیز می‏آمدید، پس تقوا را پیشه کنید شاید شکرگزار باشید.(آل عمران: 123)

در پی ایثارگری آن سلحشوران فداکار و جان بر کف، امدادهای الهی توسط فرشتگان رحمتش نازل گردید زیرا جمعیت 1000 نفره در برابر سه هزار نفر، ناچیز و نابرابر است و از ابتدا جمعیت اندک، خود را مغلوب و طرف مقابل خود را پیروز و غالب می‏داند. اعتماد و اطمینان یاران رسول خدا(ص) به خداوند و آمادگی کامل آنان سبب شد جمعیت کم آنان، غالب و جمعیت زیاد جبهه شرک با عدّه و عُدّه فراوان، مغلوب گردد و امدادهای الهی سرازیر گردد.

در کنار شهدای بدر و چاه‏ها و کوه‏های زیبای رملی، آیات ذیل، دل و روح را نوازش داده و  به خداوند توجه میدهد: إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنينَ أَ لَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُنْزَلينَ (*) بَلى‏ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ يَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمينَ (*) وَ ما جَعَلَهُ اللَّهُ إِلاَّ بُشْرى‏ لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيم ؛ در آن هنگام كه تو به مؤمنان می‏گفتى: «آيا كافى نيست كه پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، كه از آسمان فرود می آيند، يارى كند؟!» (*) آرى، (امروز هم) اگر استقامت و تقوا پيشه كنيد، و دشمن به همين زودى به سراغ شما بيايد، خداوند شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان، كه نشانه‏ هايى با خود دارند، مدد خواهد داد! (*) ولى اينها را خداوند فقط بشارت، و براى اطمينان خاطر شما قرار داده؛ و گر نه، پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است! (آل عمران: 124-126)

نماز ظهر و عصر را در «مسجد العریش» بدر به جماعت خواندیم. امام جماعت مردی حدوداً 40 ساله بود، نامش خالد بن اسماعیل. وی خود را از اشراف و موالیان اهلبیت(ع) در منطقه می دانست. بعد از نماز با او که بسیار خوشرو و خوش برخورد بود به صحبت و مذاکره پرداختیم. معلوم شد که او هم دلش برای ملت‏های مسلمان می سوزد و بیداری اسلامی و کفرستیزی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را با تمام وجود درک میکند و نگران حمله آمریکا به ایران است. ما برای او آیات نازله در بدر را خواندیم و سپس اضافه کردیم : «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُم‏…» را رهبری و ملت ایران اسلامی عمل کرده اند و بدانید چنانچه آمریکا و اسرائیل چنین دیوانگی کنند پاسخ آنها در اسرع وقت داده میشود «وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيم‏».

در این سفر جمعی از اساتید و دوستان همکار، ما را همراهی نموده بودند. همچنین در آنجا با برخی از مردم متدین و خدادوست و علاقمند به پیامبر رحمت و اهل بیت(ع) برخورد کردیم، آنان بسیار ساده، متدین و بی آلایش بودند و به زندگی روزمرّه خویش اشتغال داشتند.