طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاس‏.

خوشا بحال کسی که عیب خودش او را از عیب دیگران مشغول کرده است.

نهج البلاغه، خطبه 176

پسرم با هيچ‏كس پيمان دوستى مبند مگر اين كه بدانى از كجا مى‏آيد و به كجا مى‏رود و چون دقيق بررسى كردى و او را انسانى شايسته يافتى، بر پايه گذشت و اغماض و برادرى در سختيها و لغزشها با او رفتار كن و دوستى‏ات را استمرار بخش.

تحف العقول، ص233، باب حكمه  ومواعظه

النّاسُ فِي دارِ سَهْوٍ وَ غَفْلَةٍ يَعْمَلُونَ وَلا يَعْلَمُونَ فَاِذا صارُوا إلى الآخِرَةِ صارُوا اِلى دارِ يَقينٍ يَعْلَمُونَ وَ لا يَعْمَلُونَ.

مردم [در اين دنيا] در خانه بى‏خبرى و غفلت بسر مى‏برند، پس هر كارى را انجام مى‏دهند، نمى‏دانند [ثمرش را] و چون به خانه آخرت روند، به وادى يقين در آيند و همه چيز را بدانند و لكن نتوانند عمل سودمندى را در آنجا براى خويش انجام دهند.

مصابيح الانوار، ج 2، ص 271

هر کسی ندانسته دست به کاری بزند، بیشتر از آنکه اصلاح کند، تباه میکند.

روضه بحار، ج1، ص150

در شگفتم از کسی که درباره غذای خود اندیشه و تأمل میکند ولی در مورد نیازمندیهای فکری و عقلی اش تأمل نمیکند. پس پرهیز میکند از آنچه معده اش را اذیت مینماید و سینه و قلب خود را از پست ترین چیزها پر میکند.

بحارالانوار، ج1، ص218

گریه من برای دو چیز است: 1- وحشت از ورود به صحنه قیامت 2- جدایی از دوستان و عزیزانی که انسان بدانها وابسته و علاقه مند است.

بحارالانوار، ج44، ص150

او (امام زمان) دارای غیبتی است که روزهایش زیاد و مدّتش طولانی است. پس افراد مخلص منتظر ظهور او هستند و افراد شکّاک مُنکر او میباشند.

منتخب الاثر، ص224

شفاعت ما به کسی که نمازش را سبک بشمارد نمیرسد.

بحارالانوار، ج82، ص227

نخستین چیزی که خداوند بر امّت من واجب کرد نمازهای پنجگانه است و نخستین عملی که از آنان بالا برده میشود و از آنان سؤال میشود همان نماز است.

کنزالعمّال، ج7، ص18859

اینجا (کربلا) قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است، شهیدانی که نه شهدای گذشته و نه شهدای آینده به پای آنها نمیرسند.

تهذیب، ج6، ص73